Goudsepijp in 2012

Hier geven wij zoveel mogelijk aan hoe de
Goudse pijp anno 2012 nog wordt genoemd

KNS examen inburgering examen februari 2012.

Goudse pijpen

februari 12th, 2012 door Ad in examennieuws

Afgelopen week zorgde de dikte van het ijs in Friesland voor een ware mediagekte.
Toen de Vereniging de Friesche Elf Steden officieel bekend maakte dat de benodigde 
15 centimeter voor de tocht der tochten niet bereikt zou worden, was de frustratie groot.
Maar op de vraag ‘of alles nu voor niks geweest was’ reageerde de tot dusver gelaten
ijsmeester Jan Oostenburg opeens fel. Hij adviseerde iedereen om de komende dagen
zelf op de schaats te stappen en te genieten van het Friese winterlandschap.

Hiermee sloeg hij de spijker op zijn kop. De manier waarop de media het speculeren
over een Elfstedentocht oppakken, leidt gemakkelijk tot tunnelvisie.
Nederland kent een enorme rijkdom aan ijstradities, elk met een eigen betekenis.
Duizenden vrijwilligers zetten zich in om ze in stand te houden en door te geven
aan volgende generaties.

Schaatstraditie

1910

In NRC van 11 februari vertelt S. Montag over een schaatstraditie die hij als kind
nog had meegemaakt. Zodra er ijs lag trokken schaatsers uit het Westland en
Rotterdam naar Gouda.

 

Kochten een stenen Goudse pijp . . . .

Daar kochten ze een stenen Goudse pijp en lieten die op hun jas naaien.
Vervolgens was het de kunst om te terugtocht zonder vallen te volbrengen.
Want als je onderuit ging, wist je zeker dat de broze aardewerk pijp met
lange dunne steel brak. Dan was je tocht voor niks geweest.

Deze traditie beleefde haar hoogtepunt in de eerste helft van de twintigste
eeuw en net na de oorlog, met de opkomst van de recreatieve sport.
Op een zondag in 1954 werden maar liefst 10.000 Goudse pijpen opgehaald!
Daarna is de traditie opgehouden te bestaan.
De Ringweg en de stedelijke uitbreiding van Rotterdam de route op de kaart ‘uitgewist’.
Overgebleven is slechts een enkele foto van stoere mannen op houten schaatsen,
poserend in gewone werkkleding met pet.
Tussen de lippen bungelen achteloos de sigaretten.
De pijpen blijven op de borst genaaid als souvenir.
Aan het gebruik van de Goudse pijp als rookgerei was al honderd jaar eerder een eind
gekomen, met de komst van de sigaar en de uitvinding van betere pijpen waaraan rokers
niet langer hun mond en de vingers brandden……

Tradities laten zien hoe geschiedenis en voorgeschiedenis in elkaar haken.


De traditie van de Goudse pijp heeft het niet gehaald, maar echte ijswinters zullen
Nederland hopelijk nog lang in rep en roer brengen.